Ile radości musi czuć Bóg, gdy lepi człowieka pod sercem kobiety… Kształtuje go na swój obraz i podobieństwo. W niepojętej tajemnicy stwarzania obdarza go genetycznym podobieństwem do rodziców z jednej strony i odrębną, wyłączną tożsamością z drugiej. Do komórkowej machiny zmieniającego się w czasie ciała dołącza nieśmiertelny dar – duszę, a z nią dar najtrudniejszy, ryzykowny, delikatny, podatny na działania księcia ciemności: wolną wolę. I to o nie – o duszę i o wolę – choć przez ciało, toczą się boje człowieka aż do ostatniej chwili jego życia na ziemi. „Człowiek już w łonie matki należy do Boga, bo Ten, który wszystko przenika i zna, tworzy go i kształtuje swoimi rękoma, widzi go, gdy jest jeszcze małym, bezkształtnym embrionem, i potrafi w nim dostrzec dorosłego człowieka, którym stanie się on w przyszłości” – pisał św. Jan Paweł II w Evangelium Vitae.

W obchodzonym w Kościele Dniu Świętości Życia pamiętajmy, że Życie jest święte dlatego, że lepią je święte Ręce Boga- Stwórcy. I że tylko On jest rozpoczyna i kończy…