Na początku Mszy świętej ks. Zbigniew Bielas, rektor Sanktuarium Bożego Miłosierdzia przypomniał, że w uroczystość Zwiastowania Pańskiego, obchodzony jest już po raz 25. Dzień Świętości Życia. - Tutaj 17 sierpnia 2002 roku św. Jan Paweł II mówił: „Jak bardzo dzisiejszy świat potrzebuje Bożego miłosierdzia! Na wszystkich kontynentach z głębin ludzkiego cierpienia zdaje się wznosić wołanie o miłosierdzie. Tam, gdzie panuje nienawiść i chęć odwetu, gdzie wojna przynosi ból i śmierć niewinnych, potrzeba łaski miłosierdzia, które koi ludzkie umysły i serca i rodzi pokój. Gdzie brak szacunku dla życia i godności człowieka, potrzeba miłosiernej miłości Boga, w której świetle odsłania się niewypowiedziana wartość każdego ludzkiego istnienia. I wołał do Boga bogatego w miłosierdzie „Tobie zawierzamy dziś losy świata i każdego człowieka”. Te słowa papieskiego Aktu zawierzenia wypowiadamy tu każdego dnia i przygotowujemy się do 20. rocznicy tego wydarzenia rozważając jego treść – mówił.

    Rektor łagiewnickiego sanktuarium przypomniał, że od kilkunastu lat w bazylice Bożego Miłosierdzia trwa modlitwa w obronie życia - w każdą drugą sobotę miesiąca można włączyć się w dzieło Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego, a w każdą środę Msza św. o 18.00 jest odprawiana w intencjach: przebłagania Miłosiernego Boga za odrzucony dar życia, o wzrost szacunku dla życia ludzkiego oraz o zapewnienie w ustawodawstwach wszystkich krajów bezwarunkowego prawa do życia każdemu człowiekowi od chwili poczęcia do naturalnej śmierci. - W Kościele przeżywamy Rok Rodziny Amoris Laetitia, w naszej Archidiecezji odbywa się Peregrynacja Ikony Świętej Rodziny, która przypomina, że „największa jest miłość”, dziś wraz z Ojcem Świętym Franciszkiem zawierzaliśmy Ukrainę i Rosję Niepokalanemu Sercu Matki Bożej, prosząc o pokój i miłosierdzie. Te wszystkie intencje składamy na Chrystusowym ołtarzu – powiedział.

    W homilii abp Marek Jędraszewski zauważył, że uroczystość Zwiastowania Pańskiego i obchodzony wówczas Dzień Świętości Życia łączy myśl wyrażona przez św. Pawła, który w Liście do Koryntian pisał o ciele jako świątyni Ducha Świętego. Metropolita krakowski podkreślił, że ciało Maryi w sposób szczególny i jedyny było świątynią Ducha Świętego. Nie należała do siebie, ale do Boga, a jako Matka należała do swego Syna. W „Magnificat” oddaje chwałę Bogu w swoim ciele.

    Kaznodzieja odwołał się do Listu do Efezjan i uczynił analogię do życia małżeńskiego zaznaczając, że mąż i żona nie należą do siebie samych, ale łączy ich wyjątkowa jedność na wzór więzi, jakie łączą Chrystusa z Kościołem. Mąż należy do żony przez miłość do niej, żona należy do męża poprzez miłość do niego. W jedności ducha i jedności ciała małżonkowie mają wysławiać Boga.

    – Matczyne ciało jest najbardziej intymnym schronieniem dla jej dziecka, które jednocześnie jest Bożym dzieckiem. Tym bardziej nie należy ona do siebie samej – w niej jest i rozwija się nowy człowiek. Dzięki niemu ona jest i staje się matką. Jakże często dziękuje ona Panu Bogu za to dziecko, zwłaszcza wtedy, gdy jest to dziecko bardzo oczekiwane, upragnione, wymodlone – mówił Metropolita Krakowski.

    Abp Jędraszewski zacytował fragment homilii Jana Pawła II, którą wygłosił w Kielcach 3 czerwca 1991 roku: „Każde dziecko jest darem Boga. Dar to trudny niekiedy do przyjęcia, ale zawsze dar bezcenny”.

    Arcybiskup podkreślił odpowiedzialność za każde poczynające się życie, która stawia pytanie o nasze człowieczeństwo. – Możemy naszemu człowieczeństwu zaprzeczyć, pytając bezczelnie za Kainem, czy jesteśmy stróżami naszego brata. Otóż tak, jesteśmy stróżami! Jesteśmy odpowiedzialni za każde poczynające się życie. To nie jest sprawa tylko matki takiego dziecka. To nie jest tylko sprawa ojca takiego dziecka. To jest sprawa nasza, nas wszystkich, Bożych dzieci, którym na sercu musi leżeć los każdego drugiego człowieka, także w jego fazie najbardziej delikatnej, prenatalnej, kiedy to dziecko w swoim istnieniu całkowicie uzależnione jest od swoich rodziców, zwłaszcza od matki – mówił metropolita krakowski. – Każdy i każda z nas ma wysławiać Pana Boga za to, że jest pośród nas, poczyna się i rodzi, życie nowego człowieka, że jest pośród nas nowy człowiek. Trzeba wysławiać Boga za tę tajemnicę życia, bo przecież On jest Bogiem żywych, a nie umarłych, bo On jest dawcą każdego życia – zakończył.