Pierwszej Eucharystii przewodniczył o. Dariusz Paszyński CSsR, wikariusz prowincjała redemptorystów. Po Najświętszej Ofierze wierni wyśpiewali Godzinki ku czci Matki Bożej Nieustającej Pomocy. W tym czasie kapłani udali się do konfesjonałów, aby każdy pielgrzym mógł skorzystać z sakramentu pokuty i pojednania.

    Mszę Świętą o godzinie 7:00 sprawował o. Ryszard Bożek CSsR, który w płomiennie wygłoszonym kazaniu przypomniał, że przychodzimy do Matki, ponieważ ona zawsze nas wysłucha. Uświadomił nam, że tu, na lipowym wzgórzu, czujemy się jak w domu, bo tu jest Matka. Dlatego tutaj przybywamy, ponieważ zawsze możemy schronić się pod Jej matczynym płaszczem. O. Ryszard przypomniał, że warunkiem radości i pokoju serca jest szacunek do życia. Dobrem podstawowym, dzięki któremu możemy się cieszyć, jest nasze życie. Dlatego każdy z nas ma jego pragnienie. Niestety, często możemy też obserwować ogromną nienawiść do życia. Ludzie nie tylko chcą zniszczyć życie pod sercem matki, ale również chorego, sparaliżowanego czy starszego. Dlatego musimy szukać sprawiedliwości dla niewinnie zabijanych dzieci, bo to jest obowiązek osoby wierzącej i przedmiot jej odpowiedzialności. O. Ryszard przypomniał, że najskuteczniejszą metodą walki jest modlitwa i nigdy o tym nie powinniśmy zapominać. Kończąc podkreślił, abyśmy się modlili za dzieci nienarodzone, bo często umiemy siedzieć bezczynnie przed telewizorem wiele godzin, a nawet chwili nie potrafimy poświęcić na krótką modlitwę za bezbronne dziecko.

    Kolejną Eucharystię o godzinie 9:00 poprzedziło spotkanie modlitewne, które poprowadziły siostry felicjanki z Krakowa. Po modlitwie, przy Stole Pańskim zebrała się pielgrzymka Nadzwyczajnych Szafarzy Komunii Świętej. Towarzyszył im diecezjalny duszpasterz, ks. Sylwester Brzeźny, a kazanie wygłosił jak wcześniej o. Ryszard Bożek CSsR.

    Modlitwa o powołania prowadzona przez siostry felicjanki wypełniła czas przed Eucharystią o godz. 11:00. Suma odpustowa tego dnia była połączona z pielgrzymką seniorów. Wśród grona celebransów należy wyróżnić JE ks. abpa Henryka Józefa Nowackiego, byłego nuncjusza apostolskiego dla krajów skandynawskich. JE biskup na początku podkreślił, jak bardzo ważnym miejscem jest sanktuarium w Tuchowie. Przychodzimy tutaj do Maryi i Jezusa, aby wypowiedzieć nasze zmartwienia i podziękowania, nasze trudy i problemy życiowe. Matce Najświętszej składamy losy naszego powołania lub przychodzimy do Niej podziękować za wszystkie dobra dane od Boga. Podkreślił, że czas Wielkiego Odpustu Tuchowskiego powinien być umocnieniem duchowym, a daje je Eucharystia. Najlepszą zaś bronią przeciw złu są różaniec i pielgrzymka.

    Kaznodzieja podkreślił również rolę rodziny w budowaniu przyszłości opartej na wierze. Dlatego powinniśmy dziękować Maryi i Jezusowi za nasze rodziny i modlić się za nie, by mogły wypełniać swoje chrześcijańskie powołanie. JE biskup zauważył, że największym wyzwaniem naszych czasów jest pokój – nieoceniony skarb ludzkości. Jednak pokój musi się narodzić w umysłach i sercach ludzi, a źródłem prawdziwego pokoju są wiara i miłość. Dlatego decydującą rolę w budowaniu pokoju odgrywa Bóg. Na końcu JE biskup podkreślił, że ten, kto pracuje dla dobra rodziny, ten pracuje dla dobra pokoju. Kończąc, prosił każdego z nas, abyśmy modlili się o dar pokoju na całym świecie i w naszych rodzinach.

    Siostry felicjanki, odpowiedzialne dziś za animowanie modlitw, poprowadziły o godzinie 14:45 Koronkę do Bożego Miłosierdzia. Następnie o 15:00 miała miejsce Msza Święta, której przewodniczył ks. Jarosław Kokoszka, duszpasterz z Bobowej. Ta liturgia była punktem kulminacyjnym pielgrzymki małych dzieci. Zakończyła się ich błogosławieństwem. Skupieniu modlitewnemu towarzyszył piękny śpiew zespołu „SKRZYDŁA WIARY” z Bobowej.

    Na początku kazania kaznodzieja zaprosił dzieci, aby podeszły do ołtarza polowego. Homilię rozpoczął odniesieniem do dzisiejszej Ewangelii, w której rozważane było V przykazanie Boże, czyli „Nie zabijaj”. Podkreślił, że nie tylko czynem możemy kogoś skrzywdzić, ale również słowem czy plotkami. Dlatego musimy uważać, co mówimy drugiemu człowiekowi, bo bezrefleksyjnie wypowiedziane słowo może mieć poważne konsekwencje, może zadawać drugiemu ból. Musimy pamiętać także o sakramencie pokuty i pojednania, ponieważ potrzebujemy powstać z grzechu po upadku. Następnie zapytał dzieci, za co kochają swoich rodziców oraz podziękował dorosłym za przykład wiary wyrażony przez przyprowadzenie dzieci do Matki Bożej Tuchowskiej. Na koniec kazania kaznodzieja pomodlił się z dziećmi za ich rodziców, a później z rodzicami modlił się modlitwą „Aniele Boży Stróżu” za ich dzieci.

    Czas między głównymi celebracjami Najświętszej Ofiary o godzinie 15:00 i o 18:30 pielgrzymi spędzili, uczestnicząc w bazylice w modlitwie różańcowej, nabożeństwie drogi krzyżowej lub modląc się na nieszporach maryjnych, którym przewodniczył neoprezbiter o. Norbert Żukliński CSsR.

    Msza Święta na zakończenie 9. dnia Wielkiego Odpustu Tuchowskiego odbyła się o godzinie 18:30. Kazanie po raz trzeci tego dnia skierował do wiernych o. Ryszard Bożek CSsR, a przewodniczył tej Eucharystii o. Paweł Zyskowski CSsR – duszpasterz tuchowskiej parafii prowadzonej przez redemptorystów.

    Kaznodzieja zwrócił uwagę, że coraz częściej zapominamy o starszych dziadkach czy schorowanych rodzicach. Podkreślił, że osoby starsze są przez najbliższych uważane za ciężar, który boimy się ponieść. Przytoczył również słowa papieża Franciszka, który mówił, abyśmy nie odrzucali starszych ludzi, lecz ich szanowali. Przecież samo Pismo Święte mówi, że jeśli opiekujesz się ojcem i matką, to przyniesie ci to wielką korzyść, bo miłość gładzi wiele grzechów. Kaznodzieja zilustrował swoje rozważanie przykładem pewnej historii rodzinnej. Kobieta, żona i matka, umierała na nowotwór. W tym trudnym czasie ojciec z dziećmi zaopiekowali się nią, lecz gdy choroba postępowała, córka z przyszłym mężem przyszli do ojca i zapytali, czy nie lepiej byłoby, gdyby oddali mamę do hospicjum. Mąż nie zgodził się, ponieważ kochał swoją żonę ponad wszystko i nie miał zamiaru jej gdzieś oddawać. Ten przykład pokazał, co to jest prawdziwa miłość, jak wspierać chorego i jak bronić życia. Na końcu kaznodzieja wezwał do szacunku wobec każdego człowieka, a w szczególności chorego, starszego czy małego.